Şəhid olmuşdur

Bibimi ağlar qoydular,

Könlünə dağlar qoydular.

Görəsən necə qıydılar,

Yandı yenə atan sənin.

 

Arzuna gül düzüb getdin,

Baxışınla süzüb getdin.

Ümidini üzüb getdin,

Yandın, yandı əzizlərin!

 

Sən körpə bir çinar idin,

Hər günahdan kənər idin.

Təzə gələn bahar idin,

Nə tez soldu çiçəkləri?!

 

Vətən gözəl, düşmən yaman,

Talelərə düşdü boran.

Heyif səndən, ax Qəhrəman!

Naxışıydın bir gözəlin.

 

 

 

QOYNUNDA, QOYNUNDA

 

Mikayıl Azaflının

«Qoca qartal» şerinə nəzirə

 

Nə susursan, yaşıl çəmən?

Yazmı gedib, qışmı gələn,

Dərəsində yaş göllənən,

Dağ var, qoynunda-qoynunda!

 

 

Ruhum məni lap unudub,

Könlüm odu, közü tutub.

Neyləsəm də özü tutub.

Saxlar qoynunda-qoynunda.

 

 

Ellərimiz-elə həsrət,

Bir sonam var, gölə həsrət,

İtirdiyim gülə həsrət,

Bağ var, qoynunda-qoynunda.

 

Könlüm sevir qu səsini,

Şirin dilin nəğməsini.

Acı dil öz qüvvəsini,

Yoxlar qoynunda-qoynunda.

 

 

 

                 

   

VÜSALƏ

 

Vüsalə sən, kəndimizdə doğuldun,

Atan, anan, əmilərin sevindi.

O xoş gündə bizim balamız oldun,

Baban, nənən gülürdü, sevinirdi.

 

Bəlkə indi unutmusan sən bizi,

Ayrılığın ürəyimə dağdı-dağ.

Heç bir zaman unutmadıq biz çizi,

Gözəl bala, gəl eyləmə qaş-qabaq.

 

Sənan əmin qoydu sənin adını,

Amma ki, biz çox dadmadıq dadını.

Bu ayrılıq çox incidir hamını,

Bizə düşən qismətə bax, bəxtə bax!

 

 

Səndən heç nə istəmirəm çiçəyim,

Ay atadan inciyənim, küsənim.

Arzuna çat, mən eşidim, mən bilim,

Vüqarlı ol, hər an olsun üzün ağ!

 

 

Albomdakı şəklinizə baxırıq,

Neyləsək də heç təsəlli tapmırıq.

Ağ qar kimi əriyirik, axırıq,

Dərdimizi bilsə, yanar bağça-bağ!