Hörmətli sədr, hörmətli Baş nazir!Respublikamızda baş verən siyasi-iqtisadi gərginliyi, Yuxarı Qarabağda baş verən hadisələri, müharibənin törətdiyi dəhşətləri respublikamızın ən iri müəssisələrindən biri olan Şəki İpək Şirkətinin 7 min nəfərlik kollektivi də yaxşı başa düşür. Ona görə də biz Şəki ipəkçiləri hər gün dəzgah arxasına inamla keçir, arxa cəbhədə öhdəmizə düşən vəzifəni vicdanla yerinə yetiririk.

Lakin çəkdiyimiz zəhmətin, gərgin və məhsuldar əməyimizin müqabilində iki aydır ki, zəhmət haqqı ala bilmirik. Müdiriyyətin biz fəhlələrə 12 milyon manat borcu vardır. Həm də unutmayın ki, bazar iqtisadiyyatının bizi var-yoxdan çıxardığı bir vaxtda öz qabarlı əllərimizdən başqa heç kimə, heç nəyə ümidimiz yoxdur. Bir tikə çörəyimiz “qaynar sudan” çıxır. Müxtəlif bəhanələr, şirin vədlər eşitməkdən yorulmuşuq, səbr kasamız daşır.

Əgər respublika milli bankının prezidenti Qalib Ağayev “Respublikada pul yoxdur” deyib özünə bəraət qazandıracaqsa, bilavasitə xalqın taleyi, güzəranı ilə maraqlanmalı olan adamlar göndərdiyimiz teleqramlara – həyəcan siqnallarına cavab verməyəcəksə, bəs kimə üz tutmalı, kimdən kömək ummalıyıq?!. Soruşuruq: əgər minimum əmək haqqımız indiki bahalıq şəraitində ailəmizi dolandırmağa güclə yetirsə – əlimizə çatası pulu da vaxtlı-vaxtında ala bilmiriksə, Prezident Aparatına – bilavasitə bu iş üçün məsuliyyət daşıyan adamlara kim təsir göstərməlidir? Xalq ona çörək pulu, zəhmət haqqı verməyi bacarmayan rəhbərliyə necə rəğbət bəsləyə bilər?!.

Əgər müstəqil, suveren respublikada halallıqla dolanana zəhmət haqını vermək problemdirsə, Sizi bilmirik, biz əli qabarlı fəhlələr belə məmləkətin müstəqilliyinə şübhə edirik, həm də söhbət təkcə bizdən yox, öhdəmizdə olan uşhaqların, körpələrin təminatından da gedir. Ən acınacaqlı hal bir də olur ki, fəhlələr pensiya və müavinətlərini, əmanət banklarındakı qara gün üçün topladıqları qəpik-quruşlarını da ala bilmirlər.

Bizi bağışlayın, acı da olsa belə bir məsəli Sizin yadınıza salmaq istəyirik. Atalar: “Toxun ağcan xəbəri olmaz” deyiblər. Atalar bir də onu deyiblər ki, “Ac qılınca gələr...”. Artıq dilənçi vəziyyətinə gəlib düşmüşük. Gündəlik çörək almağa pulumuz belə yoxdur. Bazardan isə “od” töküulür. Şirkətimizin bankda olan cari hesabında kifayət qədər pulu olduğu halda, onu bizə verən yoxdur. Bəs, müəssisə ziyanla işləsə Şəki ipəkçilərinin gün-güzəranı necə olacaq?!.

Hörmətli sədr, hörmətli Baş nazir! Bu barədə də ciddi düşünmək lazımdır. Ona nail olmalıyıq ki, müəssisədə işin ahəngdarlığı bundan sonra da pozulmasın, şirkətimiz ziyanla yox, gəlirlə işləsin. Yoxsa...

Sizin xeyirxahlığınıza inamımızı itirmirik. Ümid edirik ki, 7 minlik fəhlənin taleyinə acıyacaq, onların gözlərini yolda qoymayacaq, əmək haqlarının verilməsi üçün konkret köməklik göstərəcəksiniz.Şəki ipəkçiləri adından:

 

    Tahir MƏMMƏDOV,

Şəki İpək Şirkəti həmkarlar İttifaqı Komitəsinin sədri.

 

***

BAŞ REDAKTORDAN:

Bu yaxınlarda ipəkçilər televiziyada respublika milli bankının prezidenti Qalib Ağayevi və həmkarlarını görəndə sevindilər. Səlahiyyətli adamların nəhayət xoş müjdə verəcəklərini gözləyirdilər. Lakin təəssüf ki, əmək kollektivlərini pulla təmin etməyə borclu olan şəxslər məlum gərgin vəziyyəti xatırlada-xatırlada camaata bildirdilər ki, əlac onların özünədir. Əgər evdəki əmanətlərini yığışdırıb banka qoymasalar – puldan əllərini üzsünlər. Yenə şəkililər şükr etsinlər, keçmiş ittifaqın bəzi regionlarında əməkçilərə 5-6 ay pul verilmir.

Qəribə məntiqdir, eləmi? Əgər adamlar qara gün üçün topladıqları pulu bu gün əmanət banklarından ala bilmirlərsə, təzədən olan-qalan əmanətlərini də banka qoyub, get-gələ düşmək istəyərlərmi? Bəs, pullarını qızıla, bəzək əşyalarına verib, sandığa yığan imkanlı adamlar neyləsin?! Bəlkə, onlara da televiziya vasitəsilə çıxış yolu göstərmək lazımdır.

Bizə elə gəlir ki, bərkə düşən kimi xalqdan kömək umanlar, milyonlarla zəhmətkeşi aylardan bəri əmək haqqından məhrum edənlər papaqlarını qabaqlarına qoyub fikirləşməli, tutduqları vəzifənin məsuliyyətini hiss edib əməli tədbir görməlidirlər.

 

M. SALİS,

Əməkdar junalist

<<< Ana səhifə